Niedziela na serio

Dzisiejszy psalm pokazuje człowieka, który istotnie wierzy w Boga, ufa Mu, chce iść i szanując Jego wolę idzie za Nim.

Czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego w różnych aspektach życia nam nie wychodzi? No, choćby w małżeństwie. Mówimy o miłości, o wzniosłych rzeczach, zakochaniu, pomaganiu sobie, byciu dla siebie itp.

Kiedy tydzień temu cytowałem słowa z I Modlitwy Eucharystycznej o tajemnicy pojednania, nie przypuszczałem, że tak szybko one do nas wrócą, że modlitwa dnia XXVI niedzieli zwykłej przywołuje tę prawdę, że Bóg: przez przebaczenie i lito�...

Odpuszczenie drugiemu człowiekowi, zwłaszcza temu kochanemu, z którym żyje się pod jednym dachem może okazać się bardzo trudne.

Mam nadzieję, że udało się Wam zajrzeć do Katechizmu, mogliście tam od razu przeczytać, że małżeństwo jest nastawione na zbawienie innych ludzi (KKK 1524). Tym „innym” w małżeństwie jest po pierwsze współmałżonek.

Wracamy po wakacyjnej przerwie z rozważaniami do niedzielnej Liturgii Słowa. W ostatnią niedzielę czerwca, rozstawaliśmy się wsłuchując się w Słowo z Psalmu, że „błogosławiony lud, który umie się cieszyć”.

Radość – jeden z dziewięciu wymienionych przez św. Pawła w Liście do Galatów owoców Ducha Świętego (Ga 5, 22-23). Potrzebujemy jej w życiu, bo powiązana jest ona, z błogosławieństwem.

Dlatego nie bójcie się, jesteście ważniejsi niż wiele wróbli Mt 10, 31 Dlaczego mamy się nie bać? Z jednej strony Jezus mówi, że jesteśmy ważniejsi od wróbli, jakby one były jakoś wielce znaczące.

W jaki sposób spojrzeć na fragment Ewangelii mówiący o powołaniu i posłaniu Dwunastu Apostołów w kontekście małżeństwa i rodziny? Jezus, notuje ewangelista Mateusz, widzi tłumy.