Niedziela na serio

Tydzień temu, w kontekście niedzielnej Liturgii Słowa pisałem o odejściu. Pan Jezus przygotowywał swych uczniów na swoje odejście z tego świata, na powrót do Ojca, na rozstanie z nimi.

Liturgia prowadzi nas już ku wniebowstąpieniu Pana Jezusa. Przywołuje więc teksty mówiące o rozstaniu. To kolejny trud, który spotyka nas ludzi. Kolejny lęk, który może towarzyszyć Waszemu życiu małżeńskiemu.

Zakończył się powołaniowy tydzień w Kościele. Przez ostatnie dni modliliśmy się, by nasi księża byli jak Dobry Pasterz – wierni, oddani swoim owcom, służący im i oddający za nich swe życie.

Dziś może być trochę sentymentalnie 😉 Tydzień temu zakończyłem rozważanie stwierdzeniem, że mężczyzna ma do wykonania bardzo ważny ruch – nie stracić Pana Boga.

Tuż przed rozpoczęciem narodowej kwarantanny, udało mi się jeszcze, wygłosić wielkopostne rekolekcje w parafii na Górnym Śląsku. Ciągle tam istnieje zwyczaj tzw.

Cała Oktawa Wielkiej Nocy, z jej opisami spotkań ze Zmartwychwstałym, z pokazywaniem różnych osób, miejsc, sposobów przychodzenia Pana Jezusa zmierzała do tego bardzo jasnego wyznania: Pan mój i Bóg mój!

Finiszujemy powoli z Oktawą Wielkiej Nocy.

Do tej pory medytowaliśmy nad wydarzeniami niedzieli zmartwychwstania. Dziś jest inaczej. Od chwalebnego wyjścia Jezusa z grobu minął już jakiś czas.

Lectio divina (łac. boże czytanie) jako sztuka słuchania Pana Boga, sztuka podążania za Nim, jasnego widzenia, pełni życia, wierności sobie i Bogu jest drogą, która prowadzi nas do pełni.