Iść dalej

Cała Oktawa Wielkiej Nocy, z jej opisami spotkań ze Zmartwychwstałym, z pokazywaniem różnych osób, miejsc, sposobów przychodzenia Pana Jezusa zmierzała do tego bardzo jasnego wyznania:

Pan mój i Bóg mój!

J 20, 28

Dziś liturgia podaje nam je jako słowa wypowiedziane kiedyś, w Wieczerniku przez Tomasza Apostoła, ale teraz już nie chodzi o niego. Dzisiaj, to ja potrzebuję uczynić to wyznanie swoim. Byłoby wspaniale, gdybyście zrobili to w tę niedzielę razem jako mąż i żona, narzeczona i narzeczony, chłopak i dziewczyna. Tak prosto z serca, wobec Pana Jezusa, żebyście w tym samym momencie wypowiedzieli do Niego te słowa:

Pan mój i Bóg mój!

Kiedy? Na przykład po komunii świętej albo już po skończonej Eucharystii. Może to być również po Koronce do Miłosierdzia, którą warto dziś, również wspólnie odmówić. Może właśnie za Wasze małżeństwo, o rozwój Waszej miłości, żebyście potrafili sobie nawzajem okazywać miłosierdzie, tak jak Pan Bóg każdemu z Was je okazuje.

Można pójść jeszcze dalej. Z całą rodziną przygotować plakat, na którym będą pięknie napisane powyższe słowa oraz wizerunek Pana Jezusa (może być wklejony), a potem każdy może podchodzić do tego plakatu i wypowiadając te słowa złożyć pod nimi swój podpis. Moża wydrukować Wasze małe zdjęcia i z nich ułożyć ten napis. Wszystko po to, by tę Niedzielę Miłosierdzia, zakończenie Oktawy Wielkiej Nocy, uczynić wyjątkową. Plakat potem warto zawiesić w jakimś widocznym miejscu (a może nawet wkleić w komentarzu na naszym facebookowym profilu), by Wam przypominał o deklaracji i wyborze.

Bo wszystkie znaki, historie, słowa zostały zapisane w Piśmie Świętym po to:

abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego

J 20, 31

A wiara jak słyszymy o tym w dzisiejszym pierwszym czytaniu jest wzmacniana, gdy:

uczniowie trwali w nauce apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach

Dz 2, 42

I to są kierunki pracy dla nas. One warunkują rozwój każdego chrześcijańskiego powołania. Każdy z nich jest ważny, bo są one od siebie wzajemnie zależne. Gdy zabraknie jednego z nich, zaczynamy dryfować. Nazywane są one czynnikami rozwoju wiary:

trwać w nauce Apostołów – tej zapisanej w Biblii, czyli chodzi o Słowo Boże;
trwać w łamaniu chleba i modlitwach – chodzi o Eucharystię i całe życie modlitewne;
trwać we wspólnocie – wiara sprawdza się we wspólnocie, czyli w praktykowaniu przykazania miłości.

Słowo Boże, liturgia i wspólnota. Wiara rodzi się z tego, co się słyszy, to prowadzi nas na osobiste spotkanie z żywym Bogiem w Eucharystii, a ona z kolei daje nam siłę do tego, by kochać.

To też trzy czynniki rozwoju łaski sakramentu małżeństwa: Słowo, liturgia i wspólnota ta Wasza, małżeńska, rodzinna. Potrzebujecie Słowa, bo ono wyznacza kierunek, nadaje rytm, daje klucz do zrozumienia siebie, życia, innych, a co ważne w Waszym powołaniu: daliście sobie słowo. Jeśli oboje karmicie się Słowem życia, to razem wzrastacie, rozumiecie siebie lepiej, wzmacniacie Słowem Ojcem słowo, które daliście sobie w dniu ślubu, że

nie opuszczę Cię aż do śmierci.

Potrzebujecie Chleba Życia, bo On jest łamany za życie świata. Eucharystia będzie Was uczyć oddawania za siebie życia, tracenia siebie, by to drugie, zyskiwało, bo przecież

mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić

Ef 5, 25-26

I wspólnota – potrzebujecie siebie, bo jedno drugiemu pozwala odkrywać prawdę o sobie. Bo jedno drugiemu daje okazję, by żyć pełnią życia

miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie

Ga 5, 13

Niech Słowo, Eucharystia i małżeńska wspólnota miłości będą Waszymi fundamentami, na których zbudujcie trwałe, kochające się, zmierzające do świętości małżeństwo. Tego Wam życzę i o to się właśnie w Tak na Serio modlimy!

Dziękuję za to wspólne kroczenie przez ten najpiękniejszy w liturgii czas wielkanocnej Oktawy. Teraz przed nami jeszcze kilkadziesiąt dni wielkanocnej radości.

Chrystus Zmartwychwstał, Alleluja!