Niedziela na serio

Rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas niż wtedy, gdy uwierzyliśmy. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień.

Ta ostatnia niedziela Dotarliśmy do końca roku liturgicznego. Od zeszłorocznego adwentu, przez okres Narodzenia Pańskiego, Wielki Post, Wielkanoc i czas zwykły znów jesteśmy w niedzieli Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata.

Życie oddane Trzeba nam ciągle próbować i wkładać siły w przyjmowanie i dawanie. Te dwa ruchy, są potrzebne do harmonijnego życia. Przyjmować i dawać.

Zamieszkiwać codzienność Pan Bóg, po raz kolejny, odkrył przed nami tydzień temu swoje kochające serce. Powiedział, że Jego pragnieniem jest zamieszkiwać moją codzienność. Zamieszkiwać jako Ktoś ważny, kochany, chciany.

Bogactwo Jakiś czas temu dotykał z nami Pan Bóg tematu bogactwa. Uwrażliwiał, żebyśmy nie dali się zwieść i nie utożsamili życia tylko z tym, co doczesne, zewnętrznie widzialne i mierzalne.

By wygrać walkę Kończyliśmy zeszłotygodniowe rozważanie – czego nie było w wersji pisanej, tylko tej mówionej – na podjęciu trudu modlitwy przez mężczyznę i kobietę. Przez Mojżesza i Wdowę.

Św. Łukasz podając nam słowa Jezusa skierowane do wdzięcznego samarytanina przenosi naszą uwagę od razu na pytanie faryzeuszów dotyczące „przyjścia królestwa Bożego”.

Zwyczajność Zakończony tydzień tak, jak przynajmniej u nas w Krakowie pokazał piękno jesieni, miał pokazać piękno wiary. Wyjątkowość bliskości z Bogiem.

Niechże słuchają Nieraz już podejmowałem w ramach niedzieli na serio wątek słuchania. Tak w kwestii słuchania Pana Boga, jak słuchania siebie samego oraz słuchania drugiego człowieka – szczególnie współmałżonka.