Rodzinne etiudy

Szarość i monotonia Lubię październik. Za jego kolory, jesienne, mgliste wieczory, różaniec, coraz krótsze dni, przypominające, że kolejny rok liturgiczny zbliża się do końca. Jesienią często wracają do mnie słowa św.

Choć sami jesteśmy małżeństwem z dwudziestoletnim stażem mamy sporo młodych znajomych. Kolejne pary zaręczają się, pobierają. Kiedy się spotykamy, opowiadają, jak przeżywają czas narzeczeństwa, jak przygotowują się do ślubu.

Wrzesień. Czas powrotów z wakacji. Pewnie jak wiele rodzin, nasza żyje w rytm roku szkolnego. Obecny rozpoczyna się w trochę innych warunkach niż zwykle.

Coraz częściej w moim życiu żony i mamy, szczególnie kiedy mierzę się z własną słabością, bezradnością, wraca do mnie prosta myśl: nie dasz, czego nie masz! Kolejne dni życia stają się nieustanną lekcją przyjmowania.

Dziś, 31 lipca, wspomnienie świętego Ignacego z Loyoli – z wdzięcznością myślę o tym,  jak powoli odkrywałam postać tego Świętego.

Z roku na rok coraz bardziej lubię czerwiec. Jednym z głównych powodów są nabożeństwa czerwcowe, które odkryłam jakiś czas temu. W czerwcowe wieczory staram się codziennie kontemplować Serce Pana Jezusa w kolejnych wezwaniach litanii.

Siódmy Tydzień Modlitw za Powołanych do Małżeństwa Tak na Serio dobiegł końca. Dla nas wyjątkowy bo w samym jego centrum świętowaliśmy naszą 20 rocznicę ślubu.

Od wielu dni w przestrzeni internetowej na każdym kroku spotykamy hasła #zostańwdomu, #TRIDUUMwDOMU, #WielkanocwDomu, a narodowa kwarantanna sprawiła, że wiele rodzin na nowo zadamawia się we własnych domach.

Od kilku dni gra mi w głowie jedna z moich ulubionych pieśni kościelnych „Pokładam w Panu ufność mą, zawsze ufam Jego Słowu”. Pieśń ta, to nic innego jak słowa Psalmu 130 , który z radością zobaczyłam dziś (29.03.2020 r.