Zobaczcie

Przykład dla innych

Rozważaliśmy tydzień temu życie Mojżesza i jego etapy. Ten wielki przywódca Izraelitów, najbardziej pokorny człowiek na ziemi, jak nazywa go Biblia (zob. Lb 12, 3), przeszedł przez czas egocentryzmu, rozczarowania i dostrzegając Bożą obecność w swym życiu stał się człowiekiem współpracującym z Bogiem, osobą większej wiary i żarliwszej miłości. Taki Mojżesz stał się ojcem dla Izraelitów, ich wychowawcą, świadkiem… To on wstawiał się za nimi u Boga, bronił ich, tłumaczył… Zależało mu na tych ludziach. Tak jak kiedyś był w stanie zaprowadzić owce teścia w głąb pustyni tzn. poświęcić się, nadłożyć drogi by owce mogły mieć lepsze jedzenie, tak potem był gotów poświęcać się dla Izraelitów, by wyprosić dla nich mannę, przepiórki, wodę, ale też miłosierdzie, gdy odrzucali Boga, zapominali o Nim. Pewnie wielką rolę grało tu jego własne doświadczenie, jak żył swym rozczarowaniem i Bóg sam musiał mu przypomnieć o swej obecności.

Znaki przymierza

Dziś spotykamy Izraelitów w Liturgii Słowa już bez Mojżesza. Umarł. Ich przywódcą jest Jozue. On wprowadza swoich rodaków do Ziemi Obiecanej. Świadomi tego, że Bóg zawarł z nimi przymierze, otrzymują dar w postaci własnej ziemi. To ważny moment w historii Narodu Wybranego. Pan Bóg tak kieruje ich losami, by dobrze zapamiętali to wydarzenia. Przez obrzezanie wspominają przymierze zawarte z Abrahamem. Przez świętowane Paschy, przymierze sprzed 40 lat zawarte za pośrednictwem Mojżesza. Za chwilę umocnieni w przeżywaniu tego przymierza Izraelici w spektakularny sposób zdobędą Jerycho. Obrzezanie i świętowanie Paschy stają się mocnymi znakami przymierza, które będą cały czas celebrować. Co jest znakiem Waszego małżeńskiego przymierza? Jakie macie stałe elementy, które przypominają Wam, że jesteście małżeństwem, które Was cieszą w chwilach pięknych, uwrażliwiają w pokusach czy wzywają do nawrócenia po grzechach?

Owoce tej ziemi

Znaki przymierza będą dla Izraelitów strażnikami ich wierności Panu Bogu. Będą wyznaczać rytm ich życia i przypominać im, co jest rzeczywiście ważne, do czego się zobowiązali i dokąd zmierzają. W czasie świętowania Paschy miało miejsce kolejne epokowe wydarzenie w czytanej przez nas historii:

Manna ustała następnego dnia, gdy zaczęli jeść plon tej ziemi. Nie mieli już więcej Izraelici manny, lecz żywili się tego roku plonami ziemi Kanaan.

Joz 5, 12

Przez czterdzieści lat żywili się manną, którą Bóg im dał, gdy szemrali i chcieli zawracać do Egiptu (zob. Wj 16). Wtedy po euforii wyjścia z niewoli Izraelici weszli w etap rozczarowania. Jakby zapomnieli, Kto sprawił te wszystkie wielkie dzieła. Pamiętali tylko garnki mięsa w Egipcie, o swej niewolniczej pracy jakby zapominając. Rozczarowanie ma to do siebie, że wybiórczo czyta rzeczywistość, zakłamując ją. Teraz jednak Izraelici cieszą się owocami ziemi Kanaan – swojej ziemi. Obietnica została zrealizowana. Po drugiej stronie Jordanu odnowili przymierze i teraz cieszą jego owocami. Obiecał im przecież Bóg krainę miodem i mlekiem płynącą.

Odnowienie przymierza – obrzezanie i Pascha – to pokazanie wejścia Izraelitów w trzeci etap rozwoju wiary. Etap współpracy, pogłębionej wiary i miłości. Spożywanie owoców tej krainy, to symboliczne pokazanie cieszenia się, smakowania owoców pogłębionej wiary i miłości.

Odnowić przymierze

Wy też, przynajmniej czasem odnawiacie Wasze małżeńskie przymierze np. w czasie Tygodnia Tak na Serio, czy w Niedzielę Świętej Rodziny pod koniec grudnia. Coraz bardziej zbliżamy się wszyscy do odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych w Wigilię Paschalną. Ważne, by te odnowienia nie były tylko wypowiadaniem słów, by one dokonały się na poziomie serca, głęboko dotknęły nas i uruchomiły nową żarliwość w korzystaniu z potencjału tych przymierzy oraz przestrzeganiu ich.

Ta nowa żarliwość w przyjmowaniu łaski i życiu nią jest istotna, bo chroni przed postawą tak starszego jak i młodszego syna z dzisiejszego fragmentu Ewangelii. Ich problemem było niewolnicze poczucie wobec ojca, domu rodzinnego. Żaden z nich nie widział siebie jako syna, który ma po prostu żyć tą tożsamością. Bez tego stali się niewolnikami we własnym mniemaniu. Każdy człowiek jakąś tożsamość ma, więc skoro nie potrafili żyć jako synowie, zaczęli żyć jak niewolnicy, którzy muszą albo się uwolnić (młodszy syn), albo w cichości, hodując w sobie gniew pozostać (starszy syn). Lekarstwem na niewolnictwo jest przymierze. Ono pomaga widzieć więcej. Synowie nie dostrzegali dobroci ojca. Izraelici zapomnieli o dobroci Boga, więc wydawało się im, że w niewolniczym Egipcie było tak cudownie. Odnowienie przymierza po przejściu Jordanu na nowo pozwoliło im widzieć dobroć Boga, cieszyć się nią i dzielić ją z innymi. Módlmy się w tym tygodniu niedzielnym refrenem psalmu i jego ostatnią zwrotką:

Wszyscy zobaczcie, jak nasz Pan jest dobry

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, * 
oblicza wasze nie zapłoną wstydem. 
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał, * 
i uwolnił od wszelkiego ucisku.

Ps 34, 6-7

Pięknej niedzieli!