Przybądź Duchu Święty!
Znów wigilia
Kończymy radosny okres Wielkiej Nocy i podobnie jak wtedy kiedyśmy go zaczynali, tak i teraz chcę się w naszej niedzielnej refleksji odwołać do tekstów przygotowanych na Wigilie tych dni, wtedy Zmartwychwstania Pańskiego, dziś Zesłania Ducha Świętego.
Zachęcam, by wrócić do tekstu z Wigilii Paschalnej:
Pisałem tam o posłuszeństwie, zasłuchaniu się w Słowo Boże i podążaniu za tym słowem, gdyż jest ono słowem życia. Było o posłuszeństwie wypełnionym, zarzuconym i doskonałym. I między tymi trzema postawami, wobec tego, co Pan Bóg nam proponuje rozgrywa się nasze życie tu na ziemi zmierzając powoli do wieczności, gdzie mamy nadzieję królować na wieki z Chrystusem.
Dziś, w Wigilię Zesłania Ducha Świętego Kościół zaprasza nas do podobnego czuwania, jak wtedy, w noc Paschy. Znów mamy poszerzony zestaw czytań mszalnych, znów wracają czytania ze Starego Testamentu. Ostatnimi jakie słyszeliśmy z tej części Biblii były te w Wigilię Paschalną. Potem czytaliśmy już tylko Nowy Testament, szczególnie Dzieje Apostolskie, żeby zobaczyć pierwszą wspólnotę uczniów, pierwszy Kościół, tych którzy jako pierwsi nieśli nadzieję zbawienia do kolejnych ludzi, miast, regionów, krajów. Znów mamy po ostatnim czytaniu ze Starego Testamentu radosne Gloria, a po niej kolektę, nawet dwie do wyboru. Możemy modlić się słowami:
Boże … spraw, niech Duch Święty zjednoczy rozdzielone narody … aby każdy oddawał Ci chwałę
Kolekta Mszy Wigilii Zesłania Ducha Świętego
Jak nie usłyszeć tego również w kontekście sakramentu małżeństwa i naszego 8go Tygodnia Tak na Serio. Dlatego właśnie, że Duch Święty jest dawcą jedności Tydzień Tak na Serio rozpoczyna się w uroczystość Jego Zesłania. Sakrament małżeństwa sprawia jedność między mężczyzną i kobietą, którzy go zawierają. Jedność tak wielką, że obrazuje ona miłość Chrystusa i Kościoła. Jedność tak boską, że jest ona płodna współpracując ze Stwórcą w przekazywaniu życiu.
Duch – jedność – życie
Wsłuchując się w to bogactwo Liturgii Słowa i zatrzymuję się przy proroku Ezechielu. Słyszę:
Wyschłe kości, słuchajcie słowa Pana!
Ez 37, 4
Ciągle jestem przy tym posłuszeństwie słowu Pana, które tak uderzyło mnie podczas Wigilii Paschalnej. To jest właśnie ten kierunek, ta droga, ten sposób postępowania, czy nawet więcej, ta mentalność: słuchać słowa Pana! Bo nawet wtedy gdy mówię, jak współcześni Ezechielowi:
Oto mówią oni: Wyschły kości nasze, znikła nadzieja nasza, już po nas
Ez 37, 11
Nawet jeżeli tak przeżywam siebie, swoje życiowe powołanie, to moje przeżywanie nie jest ostatecznością. Ja nie mam tutaj ostatniego słowa, bo najważniejsze jest słowo Pana:
Chcę was otoczyć ścięgnami i sprawić, byście obrosły ciałem, i przybrać was w skórę, i dać wam ducha, byście ożyły i poznały, że Ja jestem Pan
Ez 37, 5-6
Dlatego, słyszę kolejne zdania:
Z czterech wiatrów przybądź duchu i tchnij na tych pobitych, aby ożyli
Ez 37, 9
Duch Święty
To piękne proroctwo jest zapowiedzią Mocy z Wysoka – Ducha Świętego, Ożywiciela, Uświęciciela, dusz ludzkich Nauczyciela. Ono jest o nas, że bez tchnienia Bożego Ducha pośród stworzenia jest sama nędza, tylko cierń, wyschłe kości. Z Nim jednak – Parakletem, Pocieszycielem, Obrońcą nasza nędza staje się jak
Wojsko bardzo, bardzo wielkie
Ez 37, 10
Niech to zakończenie obchodów świąt wielkanocnych, przy pomocy Bożej łaski, pomoże nam zachować paschalnego ducha w życiu i postępowaniu. Niech ta uroczystość będzie dla nas światłem nadziei, że z każdej nędzy możemy wyjść ku życiu, tylko
Słuchajcie słowa Pana!
salwatorianin
#niedzielanaserio do słuchania dostępna jest m. in. tutaj
Komentarze: 0